.

AD BANNER

Benim Değerlerim Vardı


           2 Şubat 2012, 10:11

           Benim değerlerim vardı; Eyüp Babam, Babaannem, Murat Amcam, Ali Babam, Fatma Anam, Anaannem…  


           Mesela dayılarım: 3 tane dayım vardı, üçü de şahsına münhasır insanlardı. En büyüğü Recep Dayıma Annem “Ebicağ” derdi ne demekse. Anneme her konuda yardımcı olan, neşeli, kahkahalarla gülen biriydi. Bizim evde her şeydi; sanki doktordu veterinerdi, çok vasıfları olan biriydi.


            Mehmet (Kel Mehmet) Dayım; saçlarının ucu kıvır kıvırdı. Beni omzuna alır, ağabeyimin elinden tutar gün boyu bizi oyalardı. Çocuğu yoktu. Evinin önünde harika bir bahçesi, bahçesinde türlü türlü meyve ağaçları vardı.  Bir gün ineğini satmış bana da bebek almış, Cikcik Ebeme de tıngır (Kova) almış. Çok şakacı biriydi.


            Sadık Dayım; herkes ona “Kara Sadık” derdi. Aslında çok iyi kalpli, çok sevecen, bizleri seven bir dayıydı. Anneme O da düşkündü. Gelir gider hatır sorardı. İlginç bir adamdı, sürekli Birinci Sigarası ve demli çay içer, ava gitmeyi severdi. Biricik oğlunu vatana şehit verdi.


            Eyüp Babama gelince; çok duygusal, dik duran, iyi kalpli, kimseyi geri çevirmeyen, merhametli birisiydi. Sabahları saat 5’te kalkar, dama giderdi. Babaannem o gelinceye kadar iki bardaklık çay yapardı. İşi bitince gelir pencerenin önünde karşılıklı oturup çay içer ve radyodan halk hikayesi dinlerlerdi. Gün ağarıncaya kadar sohbet ederlerdi. Bu da bana harika bir duygu verirdi. Sabahları o keyiflerine şahit olabilmek için erken kalkıp gelir yarı uykulu yanlarında otururdum. Benim adımı da o radyo piyeslerinden duyup koymuşlar. Babaannem gerçekten çok Osmanlı bir kadındı. O zamana göre çok kültürlüydü, kendini yetiştirmesini çok iyi bilirdi.


             Ali Babam çok otoriter, herkesin korkup çekindiği biriydi. Köyün ağasıydı, ama ben ona sarılır öperdim, korku ve sevgiyi bir arada yaşardım, yine uzak kalmazdım. Bana hazine değerinde öğütler vermiştir. Hep saklar, aklımda tutarım; asil birisiydi. Ya Fatma Anam! Çok duygusal, herkesin derdini kendi derdi bilen ve hep ağlayan biriydi. Çok yumuşak kalpliydi. Onu da çok seviyordum, evlendiğimde çok ağlamıştı.


             Bunlar hepimizin yaşamında olduğu gibi beynimizin en sağlam yerine kazınmış anılarımız ve değerlerimiz. Geçmişimizi yad etmek için paylaşmak istedim…


              Çağla Üstündağ 



yerliköy